Ruw beemdgras, Poa trivialis L., hoort tot de Grassenfamilie. Grassen kenmerken zich door het bezit van knopen op de stengel met de bloeiwijze en meestal is de stengel rolrond, waardoor je een gras gemakkelijk tussen twee vingers kunt laten draaien. Zeggen hebben een driekantige stengel en geen knopen en Veldbiezen hebben geen knopen en vaak een lange beharing op de grasachtige bladeren.

Alle beemdgrassen hebben een duidelijke open pluim en de eindpunten van de bladeren zijn bootvormig of kapvormig. De bladeren zijn van boven ongeribd en alleen langs de middennerf vind je twee groeven; we noemen ze wel skisporen. Je kunt dat zien als je het blad over je vinger buigt. Op de overgang van de bladschijf naar de bladschede die langs en tegen de stengel staat aangedrukt, vind je een vliezig tongetje

Het relatief lange tongetje van het Ruw beemdgras is 5 tot 10 mm lang en zit als een kokertje om de stengel; het is wat schuin afgesneden. De plant heeft dunne bovengrondse uitlopers, waaraan de niet bloeiende slappe en zeer smalbladige spruiten zitten; deze spruiten hebben een kort tongetje tot ½ mm. In de pluim tref je kleine aartjes aan die ieder op vertakte steeltjes staan. In elk aartje vind je een paar bloemetjes, waarvan de op de rug afgeronde kelkkafjes paars kunnen aanlopen. Tijdens de bloei zie je de paarse helmknoppen naar buiten steken en ook de witte veervormige stempels steken dan een beetje naar buiten. Daarmee kan de plant de pollen die in de lucht vrijgegeven worden uitzeven.

De pluim van Ruw beemdgras lijkt zeer sterk op die van Veldbeemdgras, maar kan een beetje knikken. De aartjes hebben 2-5 kleine bloemetjes. Maar opvallend is dat de stengel onder de pluim ruw aanvoelt als je erlangs wrijft. Ook de bladschedes zijn ruw en duidelijk gekield.

Ruw beemdgras wordt 40 tot 100 cm hoog en bloeit in de voorzomer van mei tot juli. Je vindt het op natte tot vrij vochtige voedselrijke grond of wat opengewerkte bodem, langs waterkanten in open loofbossen en struweel.

MM_110507