Akkerdistel, Cirsium arvense (L.) Scop., is een van onze meest algemene vederdistelsoorten uit de Composietenfamilie. Het is een pioniersoort die te vinden is in ruigten en op ruderale, voedselrijke, zandige, vochtig tot droge standplaatsen. Zelfs als de bodem zout bevat is dat geen bezwaar voor de Akkerdistel. De plant is een echte cultuurvolger en vind je overal waar de mens actief is.

De stekelig aanvoelende planten kunnen tot zo'n 120 cm hoog worden. Ondergronds hebben ze een wortelstelsel dat op een diepte van twintig cm zich met lange uitlopers horizontaal in alle richtingen kan uitbreiden. Het vertakt zich daar ook nog bij en op diverse plekken ontstaan in de diepte groeiende verticale wortels tot meer dan twee meter diepte. Op verschillende plaatsen ontstaan dan uit dit wortelstelsel omhoogschietende stengels.

Deze klonen herken je bovengronds doordat de planten die bij elkaar staan allemaal hoofdjes met bloemen hebben die eenslachtig vrouwelijk zijn, of merendeels eenslachtig mannelijk. In de hoofdjes van de mannelijke planten vind je een enkele keer ook bloemetjes met een stempel en vruchtbeginsel dat dan na bevruchting een nootje kan opleveren. Het is dus een (vrijwel) tweehuizige plantensoort.

De hoofdjes staan op stelen in de tuilvomige bloeiwijze. De hoofdjes van de mannelijke planten zijn tot anderhalf maal groter dan die van de vrouwelijke die zo'n cm in doorsnee zijn. De kroonbladen van de bloemetjes zijn licht paars tot lila. De omwindsels kleuren paarsig wat de totaal indruk van de hoofdjes versterkt. De vrouwelijke hoofdjes geuren naar vanille waarmee insecten worden aangetrokken. Mannelijke en vrouwelijke planten moeten niet te ver van elkaar afstaan. Als de afstand tussen de klonen te groot is de kans op een succesvolle bestuiving beperkt.

De stengels van de Akkerdistel zijn stekelig net als de bladeren aan de stengels. Deze zijn van boven glanzend, niet behaard en donker groen van kleur, maar de randen zijn stekelig getand met zwakke tot scherpe stekels. De onderkant van de bladeren zijn soms witglanzend of zelfs viltig behaard.

Akkerdistel is zeer algemeen en doordat de wortel zich ondergronds vertakt een niet erg geliefde plantensoort bij de landbouwer. Ook vee mijdt deze distels. Bestrijding van Akkerdistel kan het beste door een perceel dat veel distels kent een paar jaar niet te ploegen, maar in te zaaien met bijvoorbeeld luzerne en het perceel dan een aantal jaren na elkaar te maaien, waardoor de Akkerdistel als het ware wordt uitgeput. Frezen heeft geen effect, want ook dan worden de wortelstukken verspreid en kan de soort zich herstellen.

MM_111125