Een klein aantal veel voorkomende plantensoorten vind je het hele jaar door bloeiend. Dat geldt bijvoorbeeld ook voor de Vogelmuur, Stellaria media L. uit de Anjerfamilie of Caryophyllaceae.

De laag blijvende redelijk tere planten kunnen behoorlijke oppervlakken bedekken op de plek waar ze zich als eenjarige plant gevestigd hebben. Ze ontstaan steeds weer opnieuw uit zaad. De stengels en de bloeiwijze takken zijn rond en een gemakkelijk kenmerk dat Vogelmuur onderscheidt van andere plantensoorten uit het geslacht Muur is de ene rij van haren op de stengels van de plant. Verder zijn de bladeren en ook de kelkbladen met haren bezet. De tegenover elkaar staande bladeren zijn langwerpig, elliptisch tot spatelvormig en onderaan de stengels hebben de bladeren een duidelijke steel, terwijl die boven in de plant niet aanwezig is. De bladeren zijn meestal groter dan 7 mm.

De bloemen van Vogelmuur staan heel breed open. De kroonbladen van de Vogelmuur zijn diep gespleten zodat het lijkt of er 10 smalle kroonbladen aanwezig zijn. Deze kroonbladen zijn ten hoogste even groot maar meestal kleiner dan de vijf 3-5 mm grote kelkbladen. Op het bovenstandig vruchtbeginsel vind je 3 stempels en het aantal meeldraden kan variëren van 1 tot 8 maar vaak zijn het er 3. De helmknoppen kleuren eerst rood en rijpen daarna verder. Na bevruchting groeit het vruchtbeginsel uit tot een doosvrucht waaruit de donker roodbruine zaden vrij kunnen komen.

Als de vrucht zich ontwikkelt buigen de bloemstelen terug.

Vogelmuur houdt van open een beetje vochtige voedselrijke en omgewerkt bodem, zoals je die vindt in tuinen, op akkers, in hakvruchtgemeenschappen, in randen van plantsoenen en dergelijke. De bodem van dergelijke standplaatsen is vaak lemig en verslempt.

Als plant die het hele jaar door aanwezig is is het een uitstekende bodembedekker. Zowel de groene delen als de overvloedige aantallen oliehoudende zaden dienen als voedselbron voor onder meer allerlei vogels. Dat is terug te zien in de naam van de plantensoort.

MM_120510