Onze kust beschermt door de duinen het achterland tegen het water van de Noordzee. De duinen zijn soms breed, een aantal kilometer en soms maar heel smal.
Het is nu de tijd om naar de duinen te gaan en de bessen van de Duindoorn (Hippophae rhamnoides) te proeven. De fel oranje bes, die natuurlijk alleen aan de vrouwelijke struiken te vinden is, is waarschijnlijk een van de zuurste vruchten die je kan proeven.
Zo gauw je van het strand langs de zee in de duinen komt, zie je al dat daar planten groeien en zich handhaven. Er zijn twee problemen waaraan die planten het hoofd moeten bieden. De harde en daardoor uitdrogende wind en het vinden en vasthouden van zoet water.
Een van de meest bijzondere plekken waar bloeiende planten groeien is misschien wel net buiten de kust. Het zoute zeewater is een ongelooflijk moeilijke plek voor planten om te groeien.
Australische wetenschappers berichtten onlangs over een gras dat, nadat deze geheel verdroogd was in de verzengende Australische hitte, weer tot leven leek te komen. De grassoort Tripogon loliiformis ontrekt echter tijdes droogte bijna al het water uit de bladeren om deze te beschermen en ziet er zodoende als dood uit.
Het vee op de berg Parnassus, in het oude Griekenland, stond bekend als het beste vee van het land. Het had dan ook alleen het allerbeste te grazen. Waaronder de Parnassia (Parnassia palustris). De prachtige bloem werd het symbool van overvloed en werd nog eeuwenlang bezongen in liederen en gedichten en sierde menig wapenschild.