Veldzuring, Rúmex acetósa L., is een zeer algemeen in onze graslanden voorkomende soort uit de Duizendknoopfamilie. Veldzuring is een tweehuizige soort, dat betekent dat de planten die bloemetjes met eicellen produceren andere planten zijn dan die die bloemetjes met mannelijke voortplantingscellen, het stuifmeel of pollen, voortbrengen.

Het verschil in mannelijke en vrouwelijke planten is ook goed te zien aan de bouw van de planten. Vrouwelijke planten zijn veel forser en groter en je kunt de planten ook goed herkennen, omdat na de bloei de roodkleurige nootjes, ontstaan uit de bevruchte eicellen, nog behoorlijk lang aan de plant blijven zitten. Het nootje wordt omgeven door de drie binnenste bloemdekbladen die dan vruchtkleppen genoemd worden. Uiteindelijk vallen ze af en op die manier wordt het zaad in de vorm van deze nootjes verspreid.

De mannelijke planten zijn veel teerder en blijven ook een stuk kleiner dan de vrouwelijke planten. Tijdens hun bloei zie je aan de kleine tot 3 mm grote bloemetjes met zes bloemdekbladen de zes meeldraden hangen. De bloemdekbladen staan als een parapluutje boven de meeldraden en ze beschermen op die manier de helmknoppen tegen de regendruppels. Zodra deze hun pollen hebben afgegeven aan de lucht vallen de oude meeldraden met hun lege helmhokken af en meestal vallen ook de bloemdekbladen al snel af. Daardoor zijn deze mannelijke planten nog moeilijker in de grazige begroeiing te vinden. Pollen van de Veldzuring is weinig allergeen, maar het draagt wel bij aan de totale pollendruk in de lente.

Aan de rechtopstaande stengels zitten de veernervige bladeren verspreid aangehecht met een zogenaamd tuitje. Dat tuitje is een vliezig omhulsel van de stengel dat evolutionair ontstaan is uit de twee steunblaadjes. De pijlvormige bladeren met hun naar achteren gerichte spitse bladvoeten onderaan de stengel hebben een steel, maar die bovenaan de stengel zijn vrijwel stengelomvattend.

In de oksels van deze stengelomvattende bladeren tref je de bloeitakken aan met hun bloemtrossen. De weinige omhooggerichte bloemtrossen geven de bloeiwijze een slanke vorm. Meestal kleurt de bloeiwijze rood, maar soms vind je ook witachtig groene bloeiwijzen.

Vroeger werd het blad van de Veldzuring gebruikt in salades. Het bevat veel vitamine C.

MM_120115