Een opvallende soort onder de Vederdistels is de Speerdistel, Cirsium vulgare (Savi) Ten., die als forse plant tot wel 1,20 m hoog kan worden. Na de kieming ontstaat er een rozet, die kan uitgroeien tot een omvang met een doorsnede van wel 1 meter. In het tweede jaar kan uit deze rozet een vertakte stengel ontstaan. Maar als het in de winter stevig vriest, kan de rozet grotendeels bevroren raken. In dat geval zal het nog minstens een extra jaar duren waarin de rozet zich weer herstelt en voldoende reserves kan opbouwen om in een daaropvolgend jaar verder uit te groeien en te gaan bloeien. Het is een twee- tot meerjarige plant.

Aan de stengels en zijtakken zitten diep ingesneden geveerde bladeren. Ze zijn grijsgroen van kleur en de randen zijn bochtig getand waarbij de slippen uitlopen in stevige, gele tot 5 mm lange stekels, die erg kunnen prikken. De bovenkant van de bladeren is bezet met stijve borstelvormige haren, waardoor deze ook prikkend aanvoelen. De bladeren lopen in vleugels langs de stelen af wat zich voortzet langs de stengels.

Op de stengels zijn ook vleugels met stekels. Bovenaan de stengels tref je meestal een hoofdje aan met daarin rood tot lilapaarse buisbloemen. Deze kunnen tot 3 cm groot zijn. Het omwindsel heeft de vorm van een buikige fles, met de grootste breedte onderin het omwindsel. Hierin onderscheidt de Speerdistel zich van de Akkerdistel, die ook een meer trosvormige bloeiwijze heeft boven aan de stengels. De omwindselblaadjes van de Speerdistel zijn recht en lopen van de voet spits uit in een stekelpunt.

De algemeen voorkomende Speerdistel kiemt op zeer vochtige, open bodem die voedselrijk is. Je komt haar dan ook tegen op kapvlakten, dijkhellingen, bermen, duinen en in lichte loofbossen.

MM_121128