Zegges zijn als geslacht gemakkelijk te herkennen en te duiden ten opzichte van enerzijds Grassen en anderzijds Russen en Veldbiezen. Dat kan met een paar typische eigenschappen, waardoor Zegges zich onderscheiden van die andere grasachtige plantensoorten. Die eigenschappen zijn als volgt in het veld te herkennen: Zegges hebben driekantige stengels. De variatie in driekantigheid is weliswaar groot, namelijk van scherp driekantig tot zwak driekantig, maar stengels van andere geslachten uit de grasachtigen zijn nooit driekantig. Door die driekantige stengels staan de lijnvormige bladeren in drie duidelijke rijen langs de bloeistengel. En ook vertonen de stengels van Zegges nooit knopen, waardoor ze direct te onderscheiden zijn van de echte Grassen, die altijd knopen hebben.

Binnen het geslacht Carex of Zegge is het dan vaak wel wat moeilijker om de verschillende Zeggesoorten van elkaar te onderscheiden. De meerjarige Tweerijige zegge, Carex disticha Huds., uit de Cypergrassenfamilie of Cyperaceae, is tijdens de bloei nog redelijk gemakkelijk te herkennen. Immers, de bloeiwijze boven aan de stengel is redelijk compact, zo'n 3 tot 7 cm groot en bestaat uit aren die vrijwel ongesteeld op de stengel staan ingeplant. Doordat de bloemen in de aren éénslachtig zijn, dus óf alleen meeldraden hebben óf alleen vruchtbeginsels met twee stempels in de typische urntjes, is er een verschil in dikte van de aren: de mannelijke aren zijn tamelijk plat, de vrouwelijke aren door de urntjes met vruchtbeginsel tamelijk dik. De aren met mannelijke bloemen bevinden zich halverwege in het midden van de hele bloeiwijze, de vrouwelijke juist helemaal bovenin en onderin. Daardoor heeft de totale bloeiwijze een soort haltervorm, waar de Nederlandse naam Tweerijige zegge van is afgeleid, net als de wetenschappelijke soortsnaam 'disticha' wat zoveel betekent 'als uit elkaar staand' en dat geldt dan met name voor de twee groepen aren met vrouwelijke bloemen.

Het aantal aren bedraagt tot wel twintig en wat meer in totaal en varieert van pakweg zo'n 15 tot soms 30 toe. De kafjes van de bloemen zijn roodbruin van kleur en hebben geen groene nerf, daardoor heeft de bloeiwijze in zijn geheel een bruin uiterlijk. De nootjes in  de urntjes zijn plat en de urntjes zelf zijn ongeveer 5 mm lang, hebben twee duidelijke tanden aan de top en een smalle gezaagde vleugelrand.

Ondergronds hebben ze lange wortelstokken, waarmee ze zich vegetatief uitbreiden; de wortelstok is weinig vertakt. Op de knopen van de wortelstok verschijnen naast bloeiende ook niet-bloeiende spruiten, die daardoor in een rij te herkennen zijn op hun standplaats. De onderste bladscheden van de spruiten zijn bruin van kleur.

MM_210104