Een van de meest algemene grasachtige planten, die niet tot de grassenfamilie behoort, is de Pitrus, Juncus effusus L., uit de Russenfamilie of Juncaceae. De meerjarige plant is moeilijk uit de grond te trekken, wat wijst op een ondergrondse wortelstok.

De soort groeit bij voorkeur op natte standplaatsen, maar kan ook op wat drogere bodem goed gedijen. De plant groeit in dichte pollen en de wortelstandige, op schedes lijkende bladeren zijn rood- tot zwartbruin. De rechtopstaande bloeistengels zijn glad, glanzend en heldergroen en de trosvormige bloeiwijze lijkt zijdelings uit dit blad uit te treden, maar op de plaats waar de tros overgaat in de stengel zie je een dunne ietwat lichtgekleurde insnoering, waarop de bloeiwijze en het lange priem- of naaldvormige rechtopstaande schutblad van de bloeiwijze ontspruit. Dit schutblad staat derhalve exact in het verlengde van de bloeistengel. Als je in de lengte over de rolronde stengel wrijft voel je geen knopen, die je wel bij soorten uit de grassenfamilie voelt.

De bloeistengel en het schutblad zijn gevuld met ononderbroken wit sponsig merg. De stengel is meestal meer dan 4 x de lengte van het onderste schutblad.

De schijnbaar zijdelings uittredende bloeiwijze is meestal een redelijk uitgebreide pluim, maar het komt regelmatig voor dat deze samengetrokken is. In de bloeiwijze staan de vele russenbloemen. Ze hebben een bloemdek van 6 bladen, drie binnenste en drie buitenste bruin tot strokleurige bloemdekbladen, die je kunt beschouwen als een kroon en kelk. Deze 6 bloemdekbladen zijn ongeveer gelijk van vorm en kleur en ze steken een eindje uit boven de doosvrucht. Binnen zo'n kleine bloem vind je 3 meeldraden. Een onderscheid met bijvoorbeeld de Tengere rus, die 6 meeldraden heeft. Onder de bloem vind je twee vliezige steelblaadjes.

De soort komt voor op zure, natte grond aan waterkanten, in graslanden, op moerassige plaatsen en in bossen.

MM_121214

Laatste wijziging 130728