Met zijn opvallende felgele, stervormige bloemen kun je in de zomer vaak de kussentjes vinden van Muurpeper, Sedum acre. Deze vetplant kan goed tegen droogte en staat dan ook altijd in de volle zon. Hij staat op droge, zandige bodems zoals stuifduin, rivierduinen, akkers, verlaten terreinen, maar als pionier vind je Muurpeper ook op oude muren, parkeerterreinen en ook wel op stoepen. De plant kan zich met zijn bovengrondse liggende stengels ook uitbreiden en daardoor behoorlijke oppervlakken koloniseren.
De overblijvende, zeer laag tegen de grond blijvende Muurpeper, Sedum acre L., is een op droge redelijk voedselrijke grond of muren voorkomende soort uit de Vetplantenfamilie. De bladeren vallen dan ook meteen op door hun kleine, dikke omvang waardoor ze weinig water verliezen. De plant is onbehaard en ziet eruit zoals je dat van een vetplant verwacht. Ze kan daardoor goed in de volle zon staan.
De regelmatige vijftallige bloemen met hun fraaie goudgele kleur lijken alleenstaand te zijn, maar eigenlijk is de bloeiwijze een schicht. Ze hebben 10 meeldraden die behoorlijk wat pollen produceren en bevatten nogal wat nectar. Ze worden dan ook door pollen en nectar verzamelende insecten bezocht die voor de bestuiving zorgen. De vijf bovenstandige vruchtbeginsels groeien uit tot kokervruchten, die schuin uit elkaar staan.
Doordat de liggende stengels zich sterk vertakken vormt de plant echte matten. Alleen aan het uiteinde richten de stengels zich een beetje op. Daar vind je dan ook de bloeiwijzen. De langwerpige, op doorsnede ronde bladeren lijken wel schubben en soms zijn de niet bloeiende zijstengels zo gedrongen dat de bladeren een soort bolletje vormt dat een beetje rood kleurt.
Je vindt de redelijk algemeen voorkomende soort in de duinen, op rivierduinen, spoordijken, maar ook in wegkanten en bermen. Muurpeper blijkt redelijk zouttolerant te zijn en lijdt niet onder overspoeling met zeewater of het pekelen van wegen in de winter. Ook op droge muren en in tuinen komt Muurpeper veelvuldig voor, vooral in zogenaamde rotstuinen, maar ook op platte daken tussen grind kan het zich vestigen en handhaven.
MM_111211
Laatste wijziging 130728
Het verspreidingsgebied of areaal van Muurpeper is Europa tot in IJsland en de Noordkaap, Noord-Afrika en Noord- en West-Azië. Het is een pioniersoort van open, droge, kalkrijke, zandige plaatsen in de duinen en rivierduintjes van Nederland en België. Hij komt ook voor op stenige plaatsen, zoals oude muren, parkeerterreinen en stoepen, maar ook langs spoorlijnen. Het is een soort die ook goed kan gedijen op zandige en zonnige plaatsen in de tuin en wordt daar ook vaak aangeplant. In diverse plantengemeenschappen speelt Muurpeper een belangrijke rol. In Schaminée, J. et al. (2010) Veldgids Plantengemeenschappen van Nederland, vind je deze plantengemeenschappen, zoals de Klasse der Droge graslanden op zand.
Muurpeper hoort tot de Vetplantenfamilie. Deze worden vanwege hun goede verdraagzaamheid van direct zonlicht ook vaak gebruikt bij groene dakbedekking. Muurpeper is daar een van naast andere "levende steentjes".
Z'n naam doet het al vermoeden. Muurpeper heeft een smaak die in de richting van peper gaat en daarom werd de plant wel eens als peper in de keuken gebruikt. Maar wees er voorzichtig mee; de plant is giftig.
Meer wetenswaardigheden over de ecologie en de relaties met andere organismen van Muurpeper kunnen gevonden worden in Weeda, E.J. et al., (1985) Nederlandse oecologische Flora.Wilde planten en hun relaties. Deel 1: 276.
Het determineren op wetenschappelijke basis kan gebeuren met behulp van Meijden, R. van der (2005) Heukels' Flora van Nederland, 23ste druk: 319. Of met de nieuwe 24ste druk van deze flora: Duistermaat, H(Leni). (2020) Heukels' Flora van Nederland: 326-327.
Een andere determinatie is mogelijk met Heijmans, E., Heinsius, H.W. en Thijsse, Jac.P. (1983) Geïllustreerde flora van Nederland, 22ste druk: 660.
Uitspraak van de wetenschappelijke naam: Sédum ácre
