Op droge zandige terreinen hebben de planten een habitus, dat is de bouw en het uiterlijk van de plant, die is aangepast aan directe zonne-instraling, weinig vocht en mineralen. Een in deze milieus opvallend gras is Buntgras, Corynophorus canescens (L.) P.Beauv., uit de grassenfamilie. Het is een overblijvend, meerjarig gras.

Het is een meerjarige grassoort, die bolronde pollen vormt met borstelige, lijnvormige bladeren. Deze voelen spits en scherp aan. Tussen deze bladeren ontwikkelen zich in juni en juli de pluimen met aanvankelijk samengetrokken bloeiwijzen. Tijdens de bloei gaan ze open staan en vormen pluimen, maar na de bloei trekken ze weer samen. Een kenmerk dat we ook bij de Witbolsoorten zien.

De kleur van de bladeren en bloeiwijzen is blauwgrijs, grijsgroen, maar vaak zie je ook dat ze roodachtig kleuren. Dat laatste kan een aanpassing zijn aan extreme blootstelling aan hitte. Op de bladschede en bladschijf zitten heel kleine tandjes, waardoor ze ruw aanvoelen. Het tongetje is spits en 2-4 mm lang.

In de kleine aartjes, zo'n 4-5 mm groot, in de pluim vind je twee grasbloemetjes, die zijn ingesloten door twee kelkkafjes. Deze zijn op hun rug getand, waardoor de bloeiwijze ruw aanvoelt. Elk bloemetje bevat het onderste kroonkafje of lemma een kafnaald, die een knotsvormig einde heeft. Als je heel nauwkeurig met een loep kijkt kun je zelfs zien dat de kafnaald in feite uit twee delen bestaat, namelijk een rechte naald en net onder de top van de naald ontspringt een tweede naald die dan in genoemde knots eindigt.

Na de bloei zie je vaak dat de pollen door gebrek aan water verdorren.

Soms zie je de pollen in rijtjes staan, wat suggereert dat ze een ondergrondse wortelstok zouden hebben, maar dat is niet het geval. Zo'n lijnvormige begroeiing is in onze video-opname te zien. Deze is gemaakt langs een spoorlijn in Noord-Limburg.

MM_130801