De Schorrenkruid-associatie groeit buitendijks op hoge delen van het wad, in natte laagten op de kwelder (o.a. in karrensporen) en op lage oeverwallen langs kreken, waar de gemeenschap wordt bevorderd door de rotting van aangespoeld organisch materiaal. De voedselrijke bodem is zandige tot kleiig. Het vloedmerk bestaat hoofdzakelijk uit resten van groenwieren en roodwieren, die minder taai zijn dan bruinwieren, sneller ontbinding en onder rustigere omstandigheden worden afgezet. Ook hierdoor verschillen de begroeiingen op algenvloedmerk op de lage kwelder sterk van die bij de stormvloedlijn.
De Schorrenkruid-associatie komt voor aan de Oostzeekust en langs de Atlantische kust vanaf Zuid-Zweden tot Noord-Spanje. Vermoedelijk komt de associatie ook voor in Japan en langs de Atlantische kusten van Noord-Amerika. Of zij langs de Middellandse zee voorkomt is onbekend, waarschijnlijk groeit Klein schorrenkruid daar in verwante associaties. In Nederland heeft zij een grote verspreiding in het Waddendistrict, het Noordelijk kleidistrict en het Estuariëndistrict. Vroeger kwam zij ook zeldzaam voor in het Zuiderzeegebied. Binnendijks groeide zij op veel plekken in de pas drooggevallen Wieringermeer.
De Schorrenkruid-associatie is zeer arm aan soorten en wordt gedomineerd door Klein schorrenkruid. Daarnaast komen Kortarige zeekraal en Langarige zeekraal veel voor, samen met kweldersoorten als Gewoon kweldergras, Zulte, Gewone zoutmelde, Engels slijkgras, Gerande schijnspurrie, Spiesmelde en Lamsoor.
Schaminée, J., Sýkora, K., Smits, N. en Horsthuis, M., 2010, Veldgids Plantengemeenschappen van Nederland, KNNV Uitgeverij Veldgids nr 25, pp. 272.
