Aan de kenmerkende bloemen met grote, dunne kroonbladen met hun rode kleur herken je op ruderale terreinen en akkers de klaproos. Bij een wat meer bleek- tot oranjerode kleur gaat het om de Bleke klaproos, Papaver dubium. De middelhoge planten zijn behaard, maar aan de lange bloemsteel liggen de haren tegen de steel aangedrukt. De doosvrucht is smal tot lang gerekt en zonder naar boven gerichte haren.
De kleur van de vier kroonbladen van de Bleke klaproos, Papaver dubium L., uit de Papaverfamilie of Papaveraceae is bleek- tot oranjerood, en een enkele keer zelfs scharlaken. Soms hebben ze onderaan een zwarte voet, die veel minder uitgesproken is dan bij de Grote klaproos.
De plant is geheel behaard met afstaande stijve haren op stengels en bladeren, maar de haren aan het bovenste deel van de bloemstengel zijn aangedrukt, wat vaak een duidelijk onderscheid is met de Grote klaproos.
Als het zaad ontkiemt ontstaat er een penwortel met een bladrozet, maar tijdens de bloei is van deze bladrozet niet veel meer terug te vinden. Deze rozetbladeren sterven al snel af als de stengel uitgroeit. De licht groene dubbelveerdelige bladeren hebben een eindlob die niet of nauwelijks afwijkt van de andere veerlobben en de rand van de lobben zijn gekarteld.
De Bleke klaproos heeft een verspreidingsgebied of areaal rondom de Middellandse Zee en in het grootste deel van Europa. Ze was behalve in het noordoosten van Nederland een algemeen voorkomende graanakker plant in België en Nederland en tegenwoordig vind je haar vooral op ruderale plaatsen, op open zanderige, redelijk voedselrijke terreinen, spoorbermen, kanten van wegen vooral in de duinen en op verstoorde plaatsen. Ook vind je haar nog op ecologisch beheerde akkers, de oorspronkelijke standplaats. Als een verstoorde bodem waar in eerste instantie veel klaprozen op verschijnen langere tijd met rust gelaten wordt, zie je klaprozen na enige jaren sterk in aantal teruggaan.
MM_120614, gewijzigd 210625
Bleke klaproos is een soort van ruderale gronden. Vaak kan ze massaal optreden op vers omgewerkte grond zoals bij net nieuw aangelegde bermen of dijkhellingen. Na een klein aantal jaren als de bodem gestabiliseerd is, zie je Bleke klaproos dan langzaam maar zeker in aantal verminderen. Volgens Schaminée, J. et al. (2010) Veldgids Plantengemeenschappen van Nederland maakt Bleke klaproos deel uit van de plantengemeenschappen die tot de ruigtegemeenschappen horen. Door hieronder te klikken krijg je een overzicht van gemeenschappen te zien.
Meer informatie over de ecologie van Bleke klaproos en de relaties met andere organismen en het milieu is te vinden in Weeda, E.J. et al., (1985) Nederlandse oecologische Flora. Wilde planten en hun relaties. Deel 1: 262.
Het determineren op wetenschappelijke basis kan gebeuren met behulp van Meijden, R. van der (2005) Heukels' Flora van Nederland, 23ste druk: 263. Of met de nieuwe 24ste druk van deze flora: Duistermaat, L. (2020) Heukels' Flora van Nederland: 301.
Een andere gemakkelijke determinatie is mogelijk met Heijmans, E., Heinsius, H.W. en Thijsse, Jac.P. (1983) Geïllustreerde flora van Nederland, 22ste druk: 493-494.
Uitspraak van de wetenschappelijke naam: Papáver dúbium.
