Als je van wilde orchideeën houdt, hoef je vanaf 8 maart jongstleden niet meer het veld in. Je kunt net zo goed het boek “Orchideeën van de BENELUX” van Karel Kreutz op je schoot nemen, en een regionale- of buitenlandse kijk-reis maken.
Het geslacht van de Ganzerik (Potentilla) is overal in Nederland te vinden. De soorten, die behoren tot de rozenfamilie, zijn in allerlei vormen te vinden. Een deel van de Ganzeriken zijn kruipende soorten, veelal te vinden op verstoorde bodems.
Een wel heel bijzonder gebruik van stukjes stengel van de Holpijp is aan het licht gekomen bij archeologische opgravingen in Nijmegen-Noord, in een grafveld dat vermoedelijk langs de Romeinse weg van Nijmegen naar Elst lag.
De bermen van de snelwegen lijken in dit jaargetijde wel wit geverfd. Duizenden en duizenden witte bloemetjes zijn er te vinden. Deze natuurlijke belijning wordt met name gevormd door Deens lepelblad (Cochlearia danica).
Het is een stormachtige zaterdagochtend. Twintig deelnemers van de IVN wildeplantencursus verzamelen zich in het Westerveldse Bos voor de traditionele winterwandeling. Het is niet koud, maar de wind waait hard en de grond ligt bezaaid met twijgen. Af en toe kraakt het vervaarlijk.
Hoewel de lente al overal een voorproefje laat zien, is dit voor veel planten niet zonder risico. De jonge scheuten van het Gewoon sneeuwklokje (Galanthus nivalis, foto) en de bloemknoppen van de Sleedoorn (Prunus spinosa) bevatten veel water en worden tijdens het groeien volgepompt met meer water.
Steden staan vaak vol met bomen. Veelal worden deze er nu vanuit esthetisch oogpunt geplant en zorgen voor een vriendelijk straatbeeld. Een luxe die met name bij de moderne tijd lijkt te horen. Maar ook lang geleden, werden bomen vaak midden in de stad geplant.
Even voorstellen: Mijn naam is John Bijl en ik ben de oprichter van het bedrijf Vitro Plus en verantwoordelijk voor de marketing en verkopen. Bij Vitro Plus in Burgh-Haamstede worden 200 soorten inheemse en uitheemse varens vermeerderd door middel van Plantenweefselkweek en door middel van een ingenieus sporenzaaiprogramma, twee verschillende technieken dus.
Australische wetenschappers berichtten onlangs over een gras dat, nadat deze geheel verdroogd was in de verzengende Australische hitte, weer tot leven leek te komen. De grassoort Tripogon loliiformis ontrekt echter tijdes droogte bijna al het water uit de bladeren om deze te beschermen en ziet er zodoende als dood uit.
Voor een rechtgeaard florist zijn de wintermaanden een vervelende tijd. Je hongert naar bloemen, kijkt de planten als het ware uit de grond en bent blij met bloeiende hazelaars en de eerste sneeuwklokjes.
Kleine planten kunnen een grote naam hebben. In Nederland zijn orchideeën hier wel een mooi voorbeeld van. Het zijn niet de pompeuze planten (Phalaenopsis spec.) die in de supermarkten te koop zijn en menig vensterbank opfleuren, maar vaak onopvallende planten, die buiten de bloeiperiode (waar, bij een aantal soorten, toch prachtige bloemen te zien zijn) wegvallen tegen de groene achtergrond van de graslanden.
De grote bruine sigaren van de Grote lisdodde (Typha latifolia) zijn bij iedereen bekend. De meesten zullen de opvallende uitgebloeide bloeiwijze, die nu doorgaans met een dikke vacht van zaadpluis is omhuld, wel herkennen van slootranden langs de weg.