De Wolfsmelk, oftewel het geslacht Euphorbia, oogt altijd een beetje vreemd. De rare groen-gelige kleur en de schutbladen in de bloeiwijze, een zogenaamd cyathium, doen wat buitenaards aan.
Het is dan ook een geslacht dat niet in Nederland maar veel zuidelijker helemaal op z'n plek is. In de Mediterrane vegetatie komen Euphorbia's volop voor en het geslacht bestaat dan ook uit zo'n 2300 verschillende soorten met uiteenlopende verschijningen. In Nederland komen zo'n 14 soorten voor. Langs de oevers van de rivieren zijn ze zeker niet te missen. Bijvoorbeeld de vrij algemeen voorkomende Heksenmelk (Euphorbia esula) op de foto, komt in grote getale voor op de droge zandduintjes langs de rivieren.
De grote temperatuurverschillen op het droge zand kunnen deze planten gemakkelijk aan. Zoals de onheilspellende naam doet vermoeden, is het een beetje uitkijken met deze planten. Het witte melksap is erg giftig en kan flink irriteren. Dit geldt ook zeker voor andere soorten uit het geslacht waarvan je indezelfde rivierduintjes ook Cipreswolfsmelk (Euphorbia cyparissias) kunt tegenkomen. Laten staan en gewoon bekijken dus. Ook in minder extreme milieu's zijn Euphorbia's, zoals Tuinwolfsmelk (Euphorbia peplus) en Kroontjeskruid (Euphorbia helioscopia) te bewonderen.
Tekst en foto door Nils van Rooijen, 10 mei 2018, © Flora van Nederland