Blaasjeskruiden sterven in de winter af, maar niet nadat winterknoppen zijn gevormd, deze worden turionen genoemd. Dit zijn een soort compacte planten met een verdikte stengel en bladophopingen die in de loop van het najaar gevormd worden. Nadat de rest van de plant is verdwenen zakken deze winterknoppen naar de bodem waar ze overwinteren.

Bloei treedt bij Groot blaasjeskruid op vanaf juni. Aan de bloeiwijze tak ontwikkelt zich een bebladerde zijtak die als een balancerend orgaan voor de bloemstengel fungeert. De tweezijdig symmetrische bloem, die naar achteren een spoor draagt, heeft twee kelk- en kroonbladen. De twee kelkbladen lijken wel op een geopende vogelbek; de kleur van de kelk is rood tot chocoladebruin. De kroonbladen zijn dooiergeel met een roodbruine tekening op de welving van de onderlip. Het enige deel van de plant dat boven water uitsteekt is de bloemstengel met een tros van enkele bloemen. Een onderscheid tussen de bloemen van Groot blaasjeskruid en Loos blaasjeskruid is goed te maken. De kleur van de kroonbladen van Groot blaasjeskruid is dooiergeel, terwijl die van Loos blaasjeskruid geel, dus wat lichter, is. Ook de vorm van de bloemen verschilt: bij Groot blaasjeskruid is de bovenlip ongeveer evenlang als de knobbel, het zogenaamde gehemelte, van de onderlip en drukt er tegenaan, terwijl bij Loos blaasjeskruid de bovenlip bijna tweemaal zo lang is als de knobbel van de onderlip en de bovenlip sterk afstaat van die knobbel in de onderlip. Daar komt nog bij dat de onderlip van Groot blaasjeskruid zadelvormig met omlaag geslagen zijdelen is; eveneens een duidelijk verschil met Loos blaasjeskruid. 

Groot blaasjeskruid komt voor in wat voedselrijke wateren, zowel in veengebieden als in het rivierlandschap.

GBMM_211206