De éénjarige soort Kleine varkenskers, Lepidium didymum L., uit de Kruisbloemenfamilie of Brassicacecae breidt zich steeds meer uit en tref je nu naast standplaatsen als vochtige en voedselrijke akkers en plantsoenen steeds meer aan in de stedelijke omgeving, waar deze tredplant een mooie niche, dat is een ruimtelijke standplaats, gevonden heeft tussen stoep- en straatstenen. Als een vlak kussen zie je de plant dan liggen op die plaatsen, soms als enige plantensoort.

Na kieming vormt de plant een rozet, uitgaande van zijn wortelstelsel, dat zich een weg zoekt tussen de stenen en daar blijkbaar voldoende water kan vinden en de benodigde mineralen uit de zandige grond tussen de stenen kan opnemen. De rozet kan flink uitgebreid zijn. Later stijgt een aantal stengels en zijstengels op en daar komen de bloeiwijzen aan. Ze hebben daarbij een wat eigenaardige ontwikkeling. Normaalgesproken zien we bij de Brassicaceae aan het eind van iedere oprijzende stengel een tros met daarin de bloemen, maar bij de varkenskersen ontstaat in de oksel waar een tros met bloemen zich vormt opnieuw een zijstengel die dan later weer het hetzelfde patroon vormt. Dit herhaalt zich een aantal keer, waardoor er bloemtrossen zijn die niet alleen eindstandig zijn maar ook binnen de plant zich bevinden.

De bladeren zijn diep ingesneden en daardoor geveerd, wat ook wel veerdelig wordt genoemd. Ze staan verspreid aan de liggende zowel als opstijgende stengels. De bladvoet is bij de Kleine varkenskers versmald en lijkt daardoor een kort steeltje. Een aantal andere Lepidiumsoorten heeft stengelbladeren waarvan de voet stengelomvattend is.

200428_MM