Langs waterkanten van bijvoorbeeld stromende beekjes, maar ook op drassige en natte bodems staat Beekpunge, Veronica beccabunga. De planten hebben gladde ronde stengels die voor een deel in het water en op de bodem liggen. Aan deze liggende stengels ontstaan opgaande stengels waaraan de tegenover elkaar staande bladeren zitten. Ze zijn wat vlezig en spatelvormig tot rond. De trossen met blauwe bloemen zitten in oksels van de bladeren. De vruchten die ontstaan na bestuiving gaan open bij vochtig weer en als een regeldruppel op de open vruchten valt spatten de zaden in alle richtingen weg.
Onder de Ereprijzen is een aantal soorten met duidelijk afgescheiden trossen met bloemen ten opzichte van de rest van de plant. Tot deze groep behoort ook de Beekpunge, Veronica beccabunga L., uit de Weegbreefamilie of Plantaginaceae.
De forse planten hebben stengels die rond en glad zijn. Aan de waterkanten, waar deze soort vaak te vinden is liggen de stengels op de grond en gedeeltelijk ook in het water. Vanuit deze liggende stengels ontstaan meer omhooggebogen stengels. De bladeren staan tegenover elkaar aan de stengel. Het zijn bladeren met een langwerpige tot ronde vorm, waarbij de top in ieder geval afgerond is. Ze zitten met een korte steel aan de stengel, terwijl de bladvoet wigvormig afloopt naar de steel. De rand van de donker groene bladeren is gekarteld tot gezaagd.
In de oksels van de bladeren staan de trossen met bloemen. De schutbladeren onder elke bloem zijn veel kleiner dan de gewone bladeren en tamelijk smal. Ze zijn ook kleiner dan de bloemen met steel, die in de oksel van ieder schutblad staan.
Tussen de bloemen is enige beharing op de stengel te vinden aan de verder kale, onbehaarde planten.
De kleur van de bloemkroonbladen is helder blauw. Ze hebben hebben slechts een korte buis, eigenlijk niet meer dan een ring die de verbinding vormt van de vier kroonbladen. Het zijn derhalve met elkaar vergroeide kroonbladen. Na bevruchting groeien de bovenstandige vruchtbeginsels uit tot bolronde doosvruchten. Ze hebben een minder uitgesproken hartvorm dan we bij veel soorten uit het geslacht Ereprijs vinden.
Deze vruchten zijn bijna even lang als de kelkbladen groot zijn. Deze vruchten gaan open als het vochtig is. En als dan regendruppels op de openstaande vrucht vallen spatten de zaden uit de doosvrucht. Op deze manier worden de zaden verspreid. De zaden blijven ook wel aan de poten van vogels hangen en worden zo meegenomen.
Er is ook een vorm van vegetatieve verspreiding van de Beekpunge. Stukken stengel kunnen afbreken en worden dan door het water meegenomen. Als ze dan ergens vast komen te zitten kunnen ze daar wortelen en zich op die manier vestigen.
MM_140524
Het areaal van Beekpunge is het grootste deel van Europa, alleen in de meest noordelijke delen van dit werelddeel. Ook in de aansluitende delen van Azië en Noord-Afrika komt de soort in natte en zeer vochtige ecosystemen voor. Verder is de soort ook te vinden in Noord-Amerika, het oosten van Azië en in Zuid-Afrika.
De soort groeit bij voorkeur in ondiep stromend water en aan open waterkanten, in elzenbroekbossen, bronbossen en op moerassige en venige bodems. Schaminée, J. et al. (2010) Veldgids Plantengemeenschappen van Nederland beschrijft de soort als belangrijke soort in het
08Aa Vlotgras-verbond
08Aa4 Associatie van Stomp vlotgras
In vroeger tijden werd Beekpunge wel gegeten tegen scheurbuik. De soort mijdt brakke en zoute omstandigheden, waar de Rode ereprijs overigens minder problemen mee heeft.
Voor meer uitgebreide informatie over de relaties met andere organismen, het milieu en de ecologie van de Beekpunge verwijzen wij naar Weeda, E.J. et al., (1988) Nederlandse oecologische Flora. Wilde planten en hun relaties. Deel 3: 317
Het determineren op wetenschappelijke basis kan gebeuren met behulp van Meijden, R. van der (2005) Heukels' Flora van Nederland, 23ste druk: 539. Of met de nieuwe 24ste druk van deze flora: Duistermaat, L. (2020) Heukels' Flora van Nederland: 657.
Een andere determinatie is mogelijk met Heijmans, E., Heinsius, H.W. en Thijsse, Jac.P. (1983) Geïllustreerde flora van Nederland, 22ste druk: 873.
Uitspraak (accenten) van de wetenschappelijke naam: Verónica beccabúnga.
