Rond wintergroen (ook wel Rondbladig wintergroen genoemd), Pyrola rotundifolia L. uit de Heifamilie of Ericaceae is een vrij zeldzame rode lijst soort, die nog steeds in aantal achteruit gaat.

Ondergronds heeft de plant een stelsels van uitlopers waaraan ieder jaar nieuwe stengels omhoog komen boven het maaiveld. Aan de voet van de stengel ontwikkelt zich een aantal bladeren op een op een rozet gelijkende manier. Deze bladeren hebben meestal een langere bladsteel dan de grootte van het blad. De bladeren zijn rond en hebben een licht gekartelde rand die vaak een beetje is omgebogen. Daardoor lijkt de bladrand gaaf. De bladschijf versmalt vrij plotselinge wigvormig naar de steel toe, maar een steeds smaller wordende voortzetting van de bladschijf loopt langs de bladsteel naar beneden. Het is dus een gevleugelde bladsteel. De kleur van de bladeren is glanzend leerachtig groen; een onderscheid met de bladeren van Klei wintergroen die trouwens een steel hebben doe korter is dan de grootte van de bladschijf. Opmerkelijk is dat een rozet van bladeren die zich gevormd heeft een hele winter doorstaat. Vandaar de naam Wintergroen.

In het centrum van de rozetachtig geplaatste bladeren komt een wat kantige net als de bladeren kale en gladde bloeistengel tevoorschijn. Bovenaan deze stengel ontwikkelt zich een bloemtros. De bloemen gaan tijdens de bloei omgekeerd naar beneden hangen. Ze hebben een relatief lang schutblad dat de bloemsteel grotendeels omvat. De kelkslippen zijn smal en spits en de vijf witte soms een beetje richting roze getinte kroonbladen spreiden zich wel uit maar blijven toch een soort kom vormen. Overigens zijn de kroonbladen een beetje ongelijk van vorm; toch kun je wel spreken van een regelmatige, vijftallige kroon. Opmerkelijk is de lange stijl op het bovenstandig vruchtbeginsel die S-vormig gekromd is en flink buiten de kroon uitsteekt. Op de stijl zitten vijf stempels die samen geneigd zijn tot een stempelknop.

De doosvrucht die uit het vruchtbeginsel ontstaat, overigens meestal door zelfbestuiving, want de bloemen hebben geen nectar, dus bezoek van insecten is zeldzaam, is vijfhokkig en ingesnoerd. Vanaf de basis splijt de doosvrucht, die naar beneden hangt, open waardoor er vijf kleppen kunnen openen. De kleppen worden bij elkaar gehouden door een soort van spinrag. Uit de geopende zaaddoos kan het zaad ontsnappen.

MM_211209