Moerashertshooi kun je gemakkelijk herkennen aan zijn standplaats en groeiwijze. Natte heidevelden, oevers van vennen, uitgeveende plekken, en zure en voedselarme plaatsen hebben de voorkeur van deze plant. Voeg daarbij de behaarde stengel, de tegenoverstaande grijs behaarde min of meer ronde bladeren en de deels liggende groeiwijze, samen met de talrijke opstijgende stengels, waarvan een aantal gele 5-tallige bloemen draagt, en je hebt, zonder veel twijfel, met deze soort te maken.
Andere (bloem-) kenmerken zijn nog dat de kelkbladen, niet de kroonbladen, aan de rand voorzien zijn van rood gesteelde klieren, en dat er drie bundels van meeldraden in iedere bloem te vinden zijn.
Moerashertshooi komt in Nederland voornamelijk in Drente, Twente, Achterhoek, Veluwe, Noord-Limburg en Noord-Brabant voor, in België in de Kempen zeldzaam, in Vlaanderen, Brabant en de Ardennen zeer zeldzaam. Het is een West-Europese plant die ook op de Azoren voorkomt.
Moerashertshooi is een Indicator voor natte matig voedselarme wat zure tot neutrale bodems van en bij vennen, gegraven poelen en greppels. De soort groeit op zand en lemige bodems met weinig carbonaat en fosfaat, vaak waar voedselarm regenwater in contact komt met voedsel- en basenrijk grondwater (kwel).
Het is een kensoort van de Oeverkruid-klasse en het Verbond van Waternavel en Stijve moerasweegbree en komt voor in de associaties:
[6Ab2] Associatie van Kleinste egelskop;
[6Ac1] Pilvaren-associatie;
[6Ac2} Associatie van Vlottende bies;
[6Ac3] Associatie van Veelstengelige waterbies en in
[6Ac4] Associatie van Waterpunge en Oeverkruid.
Soorten uit de Hypericumfamilie bevatten giftige stoffen die wel onder de naam hypericinen worden aangegeven.Aan deze groep van stoffen worden wel anti-depressieve eigenschappen toegeschreven. Genoemde groep veroorzaakt bij aanraking een overgevoeligheid voor licht.
Soms worden Griekse herders opgevoerd als verklaring voor de geslachtsnaam. Ze kwamen de gevaarlijke plantenfamilie tegen en wel als groeiend onder de heide en noemden hem daarom hupo-erike. Andere auteurs geven compleet andere verklaringen voor de afleiding van de naam. De soortnaam elodes is het oud-Grieks voor moerassig.
Onze benaming Hertshooi komt voort uit hard hooi en dat wordt duidelijk vanwege de vaak harde stengels bij sommige soorten.
Uitspraak wetenschappelijke naam: Hyperícum elódes.
Nog meer informatie over de ecologie van Moerashertshooi en de relaties met andere organismen en het milieu is te vinden in Weeda, E.J. et al., (2003) Nederlandse oecologische Flora. Wilde planten en hun relaties. Deel 2; 197.
Het determineren op wetenschappelijke basis kan gebeuren met behulp van Meijden, R. van der (2005) Heukels' Flora van Nederland, 23ste druk: 349. Of met de nieuwe 24ste druk van deze flora: Duistermaat, L. (2020) Heukels' Flora van Nederland: 418.
Een andere determinatie is mogelijk met Heijmans, E., Heinsius, H.W. en Thijsse, Jac.P. (1983) Geïllustreerde flora van Nederland, 22ste druk: 434.