Een meerjarige plantensoort uit de Wolfsklauwfamilie, of Lycopodiaceae, is Grote wolfsklauw, Lycopodium clavatum L.. De ook in de winter groen blijvende planten hebben tot wel meters lange stengels die op de vochtige bodem liggen. Deze wortelen regelmatig waardoor de planten ook goed bevestigd zijn. In beginsel vertakken de stengels zich gaffelvormig, maar bij deze Wolfsklauw zie je in feite dat zich een soort van hoofdstengel ontwikkelt met zijstengels. Terwijl de wortelende hoofdstengel blijft liggen kunnen de zijstengels zich oprichten en aan het eind een sporophoor met daarop twee sporendragers ontwikkelen.

De schubvormige bladeren staan dicht op elkaar om de liggende hoofdstengel en de zich oprichtende zijstengels ingeplant. Ze zijn langwerpig en eindigen in een lange kleurloze tophaar. Door die kleurloze topharen krijgt de plant een wat wollig aanzien. Een opmerkelijke eigenschap van de Grote wolfsklauw, die de soort goed onderscheidt van andere Wolfsklauwen. Deze bladeren staan schuin af en krommen wat in de richting van de as van de stengels.

Op een aantal van de opstijgende en omhoog gerichte zijstengels ontwikkelt zich een veel dunnere, nogal lange steel met kleine bladachtige schubben. Bovenaan splitst deze in twee, soms drie sporenaren. In de fertiele bladeren, wat meer driehoekig van vorm, in de sporenaren treedt reductiedeling op waardoor haploïde sporen ontstaan. Deze zijn geel van kleur en worden vrijgegeven aan de lucht. De wind voert die sporen mee, zodat elders uit de sporen voorkiemen kunnen ontstaan. Op die voorkiemen ontwikkelen zich na enige tijd antheridia, waarin mannelijke geslachtscellen worden gevormd, en archegonia, waarin eicellen ontstaan. Onder de juiste omstandigheden, met name voldoende vocht, kunnen mannelijke geslachtscellen richting eicellen zwemmen en treedt er bevruchting op. Daaruit ontstaat dan een nieuwe diploïde plant. De uitscheiding van Appelzuur door de archegonia trekt de spermacellen aan.

MM_240822