Een zeldzame meerjarige kruidensoort uit de Kamperfoeliefamilie of Caprifoliaceae is Duifkruid, Scabiosa columbaria L.. Vroeger werd deze kruidensoort ingedeeld bij de Kaardebolfamilie of Dipsacaceae. Het is een behoorlijk zeldzame soort die je vooral aantreft op bodems waarin kalk zit. Hij komt dan ook voor op kalkgraslanden, zoals we die kennen van Zuid-Limburg en de aangrenzende gebieden, maar ook wel op stijle bermen met een zoomkarakter.

Op de penwortel, die bij oudere planten kan verhouten, ontstaat eerst een rozet met spatelvormige tot liervormige bladeren; dat zijn ingesneden bladeren met een grote eindlob aan de top van het blad. Na enige tijd, dat kan ook na een of twee jaar pas het geval zijn, ontwikkelt zich een stengel. Soms vertakt deze al direct boven de rozet, zodat er meerdere stengels aanwezig zijn.

De ronde stengels van de planten staan rechtop en aan deze stengels staan de bladeren tegenover elkaar en dat leidt ertoe dat naar boven gaand langs de stengel ook gesproken kan worden van een kruisgewijze bladstand. De bladeren zijn behoorlijk verschillend van vorm. Onderaan in de rozet en de stengel zijn ze wat breed met een versmalde voet als steel. Ze hebben een grote eindlob en de bladrand is ingesneden. Je zou ze liervormig kunnen noemen. De volgende bladeren naar boven toe zijn steeds meer ingesneden zodat je ze veerdelig kunt noemen met smalle slippen. Hoe hoger je de plant bekijkt des te minder wordt het aantal bladslippen per blad.

De bloeiwijzen aan het eind van de stengels, die soms ook daar vertakt zijn, lijken heel veel op de hoofdjes van de Composieten, maar als je ze goed bekijkt zie je duidelijke verschillen. Om te beginnen heeft het omwindsel de vorm van een schotel, zoals we dat ook kennen van de Blauwe knoop en de Beemdkroon. Dit vlakke omwindsel of bloembodem bestaat uit smalle slippen waartussen lange en zwarte haren te zien zijn die erg stijf aanvoelen. De kleine bloemen hebben een vergroeide kroon, die uit vijf slippen bestaat. Dat is duidelijk afwijkend van de bloemen van Beemdkroon en Blauwe knoop die een kroon hebben die uit vier slippen bestaat. De buitenste bloemen zijn stralend, waardoor het aanzicht van het hoofdje wordt versterkt. Iedere bloem heeft een buiten- en een binnenkelk, wat een flink onderscheid is met de bloemen van de Composieten, die immers geen kelk in de ware zin des woords hebben. Als schutbladeren vind je stroschubben die op de bloembodem zijn ingeplant. De buitenkelk, die vergroeid is, heeft een zoom. De kelkbladen zijn in het vruchtstadium zichtbaar als vijf stijve purperbruine haren. De vergroeide kroonbladen bestaan uit vijf slippen en de kleur is lila, licht blauw-paars tot roze. Soms zijn de kronen wit van kleur. De zoom en de kelkharen dragen bij aan de verspreiding van de vruchten.

De plant is spaarzaam behaard.

MM_190719