De opvallende blauwe bloemen met dikke bolvormige kelken met sikkelvormige aanhangsels aan de kelkbladen horen tot Zegekruid, Nicandra physalodes (L.) Gaertn., uit de Nachtschadefamilie. De eenjarige planten, met een penwortel en zijwortels, hebben rechtopstaande enigszins gegroefde, holle stengels. Aan de stengels staan de bladeren verspreid. Ze zijn donkergroen van kleur hebben een veernervig nervensysteem een breed langwerpige vorm en de bladrand is grof getand. Stengel en bladeren zijn kaal. Op de rand van de bladeren zie je zwarte punten.

Boven in de plant, die tamelijk vertakt is, staan in de oksels van de schutbladeren, die veel gelijken op de gewone bladeren, de bloemknoppen. In de knoppen zie je al dat de kelk een typische vorm heeft. De vijf kelkbladen vormen op doorsnede een soort ster. Dit komt doordat de kelkbladen naar binnen toe gebogen zijn en de randen van de kelkbladen tegen elkaar aan zitten. Ze zijn vergroeid. Onder aan de knoppen zitten sikkelvormige aanhangsels, maar let erop dat eigenlijk een aanhangsel is samengesteld uit de twee aanhangsels van twee naast elkaar zittende kelkbladen. Als je de kelkbladen voorzichtig van elkaar scheidt merk je op dat elk kelkblad twee aanhangsels heeft. De kroonbladen zijn eveneens vergroeid en hebben een overwegend blauwe kleur. Er zijn lichte vlekken te zien op de kroonbladen, maar naar de voet toe hebben ze donkerblauwe vlekken. De vijf meeldraden zijn op de kroonbladen ingeplant. Er is een bovenstandig vruchtbeginsel met een stijl en stempel.

Na bevruchting groeit het vruchtbeginsel uit tot een besvormige vrucht die verborgen blijft in de naar beneden hangende uitgegroeide kelk, een zogenaamde vruchtkelk. De kleur van de bolvormige bes is geelgroen of bruinachtige tot paarsbruin. Als je de vrucht dwars doorsnijdt kun je zien dat hij uit meerdere hokken bestaat. De zaden verkleuren naar bruin en hebben een wat gerimpeld oppervlak. Ze blijven lang kiemkrachtig en planten, die bijvoorbeeld in het buitengebied gevonden worden, kunnen afkomstig zijn van door de mens verspreid zaad van jaren her.

Zegekruid is vooral bekend als tuinplant maar verwildert uit tuinen en kan dan in de wilde flora inburgeren. Je vindt de soort dan op plekken waar menselijk handelen van invloed is. Dit zijn zogenaamde ruderale plaatsen, zoals rivieruiterwaarden en akkerranden. Het is een giftige plant. De opnamen die we gemaakt hebben stammen uit de uiterwaarden van de Maas bij Itteren, uit de heemtuin van het CNME in het Jekerdal in Maastricht en uit de stedelijke omgeving waar de plant als echte stoepplant te vinden  is.