Veel minder algemeen dan bij voorbeeld Watermunt is Witte munt, Mentha suaveolens. Deze Muntsoort heeft bloeiwijzen die erg sterk op een aar lijken waarin dan de schijnkransen van witte tot lichtlila bijna regelmatige, trechtervormige bloemetjes staan. Naast de sterke muntgeur zijn de planten wollig behaard. Let er dan ook op dat je Witte munt niet verwart met de Wollige munt.
De Witte munt, Mentha suaveolens Ehrh., hoort tot de Lipbloemenfamilie. Het is een van de zeldzame soorten uit het geslacht Munt of Mentha. De planten vallen tijdens hun bloei van juli tot oktober op doordat de schijnkransen zeer dicht opeen staan en daarmee de indruk geven van een spits toelopende aar.
De bloemen hebben een klokvormige, vijftandige kelk, waarbij de tanden breed driehoekig zijn; de kronen zijn meestal wit en neigen soms naar een lichtlila kleur. Ze hebben kroonslippen die de indruk geven dat het een regelmatige viertallige kroon is. Net als bij de Watermunt steken de meeldraden en stijl met stempels buiten de kroon uit. Vrijwel alle bloemen zetten vrucht, dit in tegenstelling tot de Wollige munt, die veel op de Witte munt lijkt, maar een onvolledige vruchtzetting kent en veel grotere bladeren heeft tot wel zeven cm lang.
Net als alle munten heeft de Witte munt een sterke geur. De in het middendeel van de stengel kruisgewijs tegenover elkaar staande eironde bladeren hebben nauwelijks een steel: ze zijn vrijwel zittend. Hun bladtop is afgerond en heeft zeer zelden een uitlopende spits. De bladrand is gekarteld of getand tot gezaagd.
De middelhoge, rechtopstaande plant is sterk wollig behaard. De haren zijn deels vertakt.
Witte munt is vrij algemeen in Zuid-Limburg op vochtige voedselrijke lemige grond in grazige bermen en aan oevers, maar het aantal groeiplaatsen neemt ook daar af. De soort is zeldzaam in het rivierengebied en in de rest van Limburg. Maar als ze op een geschikte plek staat kan ze behoorlijke haarden vormen.
MM_111109
Het verspreidingsgebied van de Witte munt is Europa met uitzondering van het noorden, en het Atlasgebied in Noord-Afrika. In Nederland beperkt de soort zich tot Zuid-Limburg en het Maasdal en enkele plaatsen in het rivierengebied. De soort gaat echter ook in Limburg achteruit. Schaminée, J. et al. (2010) Veldgids Plantengemeenschappen van Nederland, delen Witte munt in in de
31Ab3 Associatie van Ballote en andere Netels
Witte munt kan hier en daar haarden vormen vanaf de waterkant weilanden in. Beweiding lijkt de soort te bevorderen. Wollige munt lijkt veel op Witte munt en is dan ook een bastaard van van Witte munt en Hertsmunt.
De sterke geur van muntsoorten bemerk je niet alleen als je door een gebied wandelt en daarbij de planten wat kneust, maar ook als je de planten tussen twee vingers wrijft. Het is een goed kenmerk voor muntsoorten.
Nog wat meer informatie over de ecologie van Witte munt en vooral over de relaties met andere organismen is te vinden bij Weeda, E.J. et al., (1988) Nederlandse oecologische Flora.Wilde planten en hun relaties. Deel 3: 181.
Het determineren op wetenschappelijke basis kan gebeuren met behulp van Meijden, R. van der (2005) Heukels' Flora van Nederland, 23ste druk: 514. Of met de nieuwe 24ste druk van deze flora: Duistermaat, L. (2020) Heukels' Flora van Nederland: 624.
Een andere gemakkelijke determinatie is mogelijk met Heijmans, E., Heinsius, H.W. en Thijsse, Jac.P. (1983) Geïllustreerde flora van Nederland, 22ste druk: 910-911.
Uitspraak van de wetenschappelijke naam: Méntha suavéolens
