Turkse lelie, Lilium martagon L., uit de Leliefamilie of Liliaceae,  is een plantensoort die wij vooral kennen als aangeplante soort in tuinen en parken van landgoederen. In meer bergachtige gebieden in het midden van Europa komt de soort ook als wilde inheemse plantensoort voor en valt op door zijn knikkende bloemen. In onze contreien, bijvoorbeeld in het Renodunaal district, dat is het duingebied van Holland en Zeeland, kun je de soort verwilderd aantreffen.

Op de ondergrondse bol met zijn bijwortelstelsel ontwikkelt zich een rechtopstaande stengel. Deze is stevig en enigszins kantig. De parallelnervige bladeren zitten vooral in het middendeel van de stengel in kransen van 4 tot 9 bladeren bijeen. Daarboven en onderaan zitten een paar bladeren verspreid aan de stengel. De bladeren zijn langwerpig en hebben een gave rand.

Boven aan de stengel staat een aantal bloemen, ieder in de oksel van een schutblad dat veel kleiner is dan de stengelbladeren. De bloemen gaan knikken als de bloemknoppen zich ontvouwen. Iedere bloem heeft twee kransen van 3 bloemdekbladen die vrijstaand zijn. Terwijl de bloemen naar beneden knikken vouwen de bloemdekbladen zich naar boven toe, waardoor de trompetvormige bloemen wel heel gemakkelijk te herkennen zijn. De kleur van de bloemdekbladen is roodachtige tot purper en ze zijn bedekt met donkere vlekken. De bloemdekbladen zijn in het midden gegroefd en hebben daarbij ook nog gewimperde groeven die je kunt beschouwen als honingmerk. De zes meeldraden zie je in een geopende bloem naar beneden hangen en de helmknoppen, rood van kleur, zitten in het midden verbonden aan de helmdraden. Een kenmerk dat Lelies onderscheidt van Tulpen. Uit het bovenstandig vruchtbeginsel met stijl en stempel, ontwikkelt zich een doosvrucht.

MM_231002