Een eenjarige plantensoort, die je ook steeds meer in de stedelijke omgeving vindt, is Postelein, Portulaca oleracea L., uit de Posteleinfamilie of Portulacaceae. Deze familie omvat in onze contreien maar één soort en geslacht.

Op de ondergrondse delen ontwikkelt zich een op de grond liggende plant in de vorm van een ster. De vlezige stengels zijn onbehaard, net als de hele plant, kleuren aanvankelijk groen, maar als de plant in de volle zon staat, en dat is gewoonlijk het geval, want dat is optimaal voor Postelein kleuren de stengels al snel rood.

Aan de stengels staan de vlezige bladeren van ongeveer 2 tot 2,5 cm lang verspreid, of in kransen onder een aantal bloemen. De grootste breedte hebben de omgekeerd eironde, tot langwerpige bladeren in de bovenste helft van het blad, waardoor ze enigszins spatelvormig zijn. Ze hebben een duidelijke middennerf en een gave bladrand. Door hun vlezig karakter houden ze water heel goed vast. Dit vlezig karakter wordt ook wel succulent genoemd. Steunblaadjes ontbreken.

De bloemen staan met een klein aantal van 3 tot 5 bij elkaar in een kluwenvormige bloeiwijze met daaronder een krans van drie tot vier bladeren. Het halfonderstandig vruchtbeginsel zit opgeborgen in de de kelkbeker, het vergroeide deel van de twee kelkbladen, die je eigenlijk moet beschouwen als twee bloemsteelblaadjes. De kroonbladen, het zijn eigenlijk bloemdekbladen, zijn geel van kleur bij de wilde inheemse soort; ze zijn 6 tot 10 mm groot en de bloemen staan gedurende een aantal uren open in de ochtend als de zon de plant flink beschijnt. In de regelmatige bloem staat een aantal meeldraden, meestal 7 of meer. Deze hebben de eigenschap om zich bij aanraking te krommen. Het stempel op de stijl is in een paar lobben gedeeld. Na bestuiving en bevruchting ontwikkelt zich een aantal zaden in het tot een doosvrucht uitgroeiend vruchtbeginsel. Deze doosvrucht springt met een deksel open en dan zijn de zwarte zaden zichtbaar.

MM_210808