Alsemambrosia of Ambrósia artemisiifólia L. hoort tot de Composietenfamilie. De soort is uitzonderlijk in die zin dat ze geen fraai gekleurde bloemhoofdjes bezit zoals de meeste composieten of Asteraceae. De bloemen zijn namelijk piepklein en de bestuiving vindt plaats via de wind. Dat is tamelijk uitzonderlijk in deze familie.

De bloemen die mannelijk bloeien en enorme hoeveelheden pollen produceren en vrijgeven aan de lucht zijn te vinden in een trosvormige bloeiwijze die uit een groot aantal naar benden hangende hoofdjes bestaat. Pollen kan daardoor gericht naar beneden vallen, ook als er geen wind is die de pollen mee kan nemen naar een vrouwelijk bloeiend hoofdje. De hoofdjes met vrouwelijke bloemetjes staan helemaal onderin de tros. Ze vallen op door hun relatief lange stempels waarmee het naar beneden vallend pollen kan worden opgevangen. Op die wijze komt de bestuiving en bevruchting tot stand en groeien de vruchtbeginsels uit tot eivormige nootjes van zo'n 2-3 mm die aan de bovenzijde een kroontje hebben van tanden. Met die tanden kunnen ze in de vacht van dieren blijven hangen en zodanig worden verspreid. Het zaad blijft zo'n veertig jaar kiemkrachtig.

De stengel van de Alsemambrosia is aanvankelijk groen van kleur en zacht behaard. Naarmate de plant ouder wordt, kan de stengel later verkleuren tot roodbruin. Vooral als de plant in de zon staat. In volwassen staat kan de eenjarige plant tot 150 cm hoog worden.

De bladeren zijn dubbelveerdelig, maar als de plant tot een fors exemplaar uitgroeit kunnen er ook driedubbelveerdelige bladeren ontstaan. Onderin de plant staan de bladeren tegenover elkaar aan de stengel, maar hogerop in de plant staan de bladeren verspreid. De bladeren zijn aan boven- en onderkant groen van kleur. Ze zijn ook zachtbehaard.

De Alsemambrosia komt niet van nature voor in Europa. De plant is inheems in Amerika, maar is voor het eerst in Nederland aangetroffen in 1875. Destijds is de plant hier ingevoerd uit de VS met hooi, waarin waarschijnlijk zaad van de Alsemambrosia gezeten heeft. De plant kon zich hier niet handhaven en vestigen, maar is meermalen opnieuw ingevoerd. Tegenwoordig wordt nogal eens zaad van de plant aangetroffen in vogelzaad. Daardoor wordt de plant ongewild nogal eens aangetroffen in tuinen, waar in de winter is bijgevoerd met vogelzaad of vetbollen. Ook in andere Europese landen is de soort ongewild ingevoerd en heeft zich inmiddels gevestigd in de Balkanlanden en in het Rhonedal. Vandaaruit lijkt de plant -mogelijk door het wat warmer wordende klimaat- in onze richting op te rukken. Er is sinds 2009 een groeiplaats bekend in de buurt van Bonn.

Deze invasieve exoot wil men niet graag als vaste bewoner in ons land hebben. Het pollen is namelijk zeer sterk allergeen en dat betekent dat de plant een echte hooikoortsplant is; in de VS, waar ze een plaag vormt als onkruid in de landbouw, zelfs een van de belangrijkste veroorzakers van hooikoorts. Tref je de plant bijvoorbeeld in je tuin aan, verwijder de plant dan voordat ze bloeit. Gebruik dan een handschoen, zodat je een eventuele allergische reactie op je huid voorkomt. Gooi de plant bij het restafval, niet op de composthoop, want dan kan ze zich mogelijk toch weer herstellen en definitief vestigen.

Naast de Alsemambrosia kennen we in Nederland nog twee andere soorten. De Zandambosia en de Driedelige ambrosia. Ook dit zijn geen van nature in ons land voorkomende soorten, maar invasieve exoten.

MM_110518