Een licht roodbruine parasiet op Klimop is de Klimopbremraap, Orobanche hederae Duby, uit de Bremraapfamilie of Orobanchaceae. Het is een meerjarige plantensoort die parasiteert op zijn gastheer de Klimop. Vandaar dat de planten geen chlorophyl behoeven en dus opvallen doordat ze nooit groene delen hebben. 

Het stoffijne zaad behoudt heel lang zijn kiemkracht tot wel een tiental jaren toe. Dat is ook nodig, want de plant kan zich enkel ontwikkelen als het zaad kiemt in de buurt van de gastheer. En bremraapsoorten zijn vrijwel volledig specifiek gebonden aan één gastheer en die moet dus in de buurt van kiemende Klimopbremraapzaden aanwezig zijn. Als het fijne zaad, dat zelfs de twee zaadlobben mist, ontkiemt ontstaat er een kleine kiemwortel, die direct de wortel van een gastheer moet kunnen binnendringen. Pas dan kan de ontwikkeling van de plant beginnen. Als eerste ontstaat er een soort van knol of raap, waarbinnen het wortelweefsel van de gastheer en de parasiet heel innig met elkaar in contact komen en alle stoffen die de parasiet nodig heeft kunnen worden afgetapt uit de gastheerplant. Wanneer deze knol of raap voldoende groot geworden is ontstaan er één of meer stengels met daarop een  bloeiwijze.

Aan de rechtopstaande bleekgele tot bleekbruine stengels ontstaat net boven de wortelknol een reeks dakpansgewijs geplaatste schubachtige kleine driehoekige bladeren zonder bladgroen (chlorophyl); naar boven toe staan deze schubvormige bladeren verspreid aan die stengel.

De bloemen staan in een aarvormige bloeiwijze; ze zijn in een spiraal ingeplant op de aaras. De bloemen zijn 1,5 cm groot, tweezijdig symmetrisch en de kroon is tweelippig. De kroonbuis is iets boven het midden wat ingesnoerd. De kleur van de gewelfde kroon is lichtgeel met paarse aderen. Deze bloemgrootte en de kleur onderscheiden de Klimopbremraap van de Grote bremraap. Beide soorten lijken immers erg op elkaar.

Het bovenstandig vruchtbeginsel draagt een stijl met twee stempellobben. Deze zijn geel van kleur. De vier meeldraden, twee lange en twee korte staan op de kroonbuis ingeplant maar wel 3 tot 4 mm boven de bodem van de kroonbuis en het onderste deel van de meeldraden, de voet, is behaard. Ook de stand van de meeldraden en de beharing onderscheidt de Klimopbremraap van de Grote bremraap. De bovenlip is niet gedeeld, maar de onderlip bestaat uit drie lobben waarbij de middenlob groter is dan de twee zijlobben, soms wel twee keer zo groot. De vier kelkbladeren zijn twee aan twee met elkaar vergroeid en deze uit twee helften bestaande viertandige kelk reikt tot de plaats waar de boven en onderlip van de kroon zich van elkaar verwijderen, en zelfs vaker nog tot voorbij dit punt. Onder elke bloem staat één, ongedeeld schutblad, dat vrijwel even groot is als de bloem; dat ene schutblad is een onderscheid met de bremraapsoorten die een schutblad hebben dat uit drie slippen bestaat, namelijk de Hennepvreter en de Blauwe bremraap.

Na bestuiving en bevruchting door bezoekende insecten ontwikkelt het bovenstandig vruchtbeginsel zich tot een doosvrucht, die veel stoffijne zaden bevat. Deze doosvrucht gaat bij rijpheid aan onderkant met twee kleppen open en blijft aan de bovenkant gesloten door de aanwezigheid van de resten van de stijl en stempels. de wind waait de zaden uit deze 'kooi' weg.

MM_210216