De stinzenplant Holwortel, of Corydalis cava (L.) Schweigg. en Koerte uit de Papaverfamilie, is een wat blauwachtige lichtgroene meerjarige plantensoort, die veel lijkt op de Vingerhelmbloem. De plant is echter minder hoog dan zijn nauwe verwant en komt meestal niet boven de 30 cm uit.

Ondergronds vind je ook bij deze soort een knol. Deze heeft de omvang van een flinke walnoot en kan zelfs nog wat groter in doorsnee worden, maar is van binnen hol, en wel in het onderste gedeelte van de knol. De knol is duidelijk groter en omvangrijker dan bij de Vingerhelmbloem.

Aan deze knol zit het wortelstelsel dat uit een groep wortels bestaat, met wortelaanzetten over vrijwel het hele oppervlak van de knol.

In het begin van de lente ontwikkelt zich de stengel met twee 3-4 voudig geveerde bladeren. Deze bladeren zijn blauwgroen van kleur. De deelblaadjes zijn drie tot meerlobbig en de middelste lob is duidelijk groter dan de zijlobben. De Holwortel heeft geen schub op maaiveldhoogte aan het onderste blad, maar wel rond de bovenkant van de knol schubben en rozetbladeren. In de oksels van deze rozetbladeren ontstaan de bloeistengels.

De bloemen zitten aan de top van de stengel(s) in een tros bij elkaar. Onder iedere bloem zit een schutblad. Dat schutblad is gaafrandig. Dit schutblad en de grotere, deels holle knol onderscheiden de plant van de Vingerhelmbloem. Deze laatste heeft een kleinere, sponsachtige gevulde knol en schutbladeren die ingesneden zijn, zodat ze vijf lobbig zijn.

De Holwortel begint vroeg in maart al te bloeien, in ieder geval een paar weken eerder dan de verwante Vingerhelmbloem. De bloemen zijn tweezijdig symmetrisch en helmvormig. Er zijn twee kleine kelkbladen die al snel afvallen. De bloem heeft vier kroonbladen en is wat groter dan die van de Vingerhelmbloem. Ook staat de bloem meer horizontaal op rechte stelen. Eén kroonblad eindigt in een spoor die meestal omlaag gericht is. In de spoor bevindt zich nectar die door hommels en bijen verzameld wordt. Het binnenste paar kroonbladen zijn met elkaar verkleefd tot een tasje, waarbinnen het bovenstandig vruchtbeginsel met stijl en stempel en de twee bundels van drie meeldraden zijn opgeborgen. Als een hommel of bij op de bloem landt buigt door het gewicht dit tasje open en wordt het insect aan de buikzijde met stuifmeel of pollen bepoederd. Bij bezoek aan een volgende bloem wrijft het stempel pollen van de buik wat tot bestuiving en bevruchting leidt. Ook wordt er nieuw pollen afgezet dat wordt meegenomen door de bezoeker. Op deze manier is kruisbestuiving verzekerd, wat nodig is voor vruchtvorming en zaadzetting. In de op een peul lijkende vrucht ontwikkelen zich twee zwarte zaden. Deze hebben een wit, zacht aanhangsel, het mierenbroodje. Mieren slepen zo'n mierenbroodje met zaad mee en verspreiden op die manier de soort. Maar de zaden worden ook weggeslingerd doordat de vrucht openspringt.

Een andere vorm van verspreiding kent de Holwortel net als de Vingerhelmbloem via de ondergrondse delen. Voor het afsterven van de bovengrondse delen in de zomer wordt boven aan de knol een nieuwe knop gevormd; de oude knol deelt zich niet, maar door groei in de breedte werkt de knol zich verder de grond in. Bovendien wordt hij hol doordat het reserve voedsel verbruikt is.

MM_150407