Wede werd vroeger veel gekweekt vanwege de blauwe verfkleur, duits-indigo, die uit de plant gewonnen werd. Het uit de Wede gewonnen indigo werd gebruikt voor het blauw verven van wol en linnen.
Een tamelijk zeldzame tweejarige plantensoort die je soms op bepaalde groeiplaatsen overdadig aantreft is Wede, Isatis tinctoria L., uit de Kruisbloemenfamilie.
De plant bloeit met gele trosvormige bloeiwijzen en kan dan een werkelijke op een gele zee lijkende vegetatie vormen waarin ze dan de dominante soort is. In het eerste jaar vormt de plant zijn dikke wortels, die tussen bijvoorbeeld de stenen van een dijktalud hun weg zoeken. De wortels vertakken zich en vormen op meerdere plaatsen wortelrozetten waarin langwerpige gesteelde bladeren staan. De kleur van de bladeren is blauwgroen met een witte middennerf. Ze doen berijpt aan. De rand van deze tamelijk grote bladeren is gegolfd tot getand. Er ontwikkelt zich dan ook een korte stengel van maximaal 30 cm hoog, die in het tweede jaar uitgroeit tot een tot één meter hoge of nog iets hogere rechtopstaande stengel. Onderaan is de plant behaard. Hogerop aan de stengel staan de bladeren verspreid. Deze zijn tamelijk spits van vorm en ze zitten met een pijlvormige voet aan de stengel. De pijlpunten wijzen tot voorbij de stengel naar achteren. De rand van deze pijlvormige bladeren is gaaf.