Gewone hoornbloem, Cerastium fontanum subsp. vulgare (Hartm.) Greuter & Burdet, is net als Akkerhoornbloem een overblijvende soort uit de Anjerfamilie. Ze onderscheidt zich van Akkerhoornbloem doordat de kroonbladen net iets groter zijn dan de kelkbladen. De kroonbladen van de Akkerhoornbloem zijn in verhouding veel groter, namelijk tweemaal zo groot als de kelkbladen. Verder is ze altijd behaard maar zonder klierharen (dat zijn haren met een klierpuntje, wat goed te zien is met een loep). Ze bloeit verder de hele zomer en, hoewel ze meerjarig is, is de levensduur in totaliteit niet zo heel erg lang. In de bloemen kun je zien dat er vijf stijlen staan op het bovenstandig vruchtbeginsel. Dat is een duidelijk onderscheidt tegenover de Muren, die drie stijlen hebben.

Aan de stengelleden, die allemaal behaard zijn tot onderaan toe, ontspruiten in de oksels van de tegenoverstaande bladeren jonge spruiten. Ook zijn er vanaf de wortels niet bloeiende spruiten. De stengelleden zijn paarsig van kleur. De donkergroene bladeren zijn aan beide zijden behaard. De andere ondersoort (Glanzige hoornbloem, Cerastium fontanum subsp. holosteoides) heeft onbehaarde onderste stengelleden en slechts spaarzaam behaarde of kale bladeren.

De doosvrucht van de Gewone hoornbloem is 8-11 mm lang en daarmee wat korter dan van de andere ondersoort, waarvan de doosvrucht 10-14 mm is.

Aan de Gewone hoornbloem plakken geen zandkorrels; dat komt doordat de planten niet kleverig zijn. De eenjarige soorten, zoals de Zandhoornbloem, zijn dat vaak wel. Als een van de veertig meest voorkomende plantensoorten vind je Gewone hoornbloem op grazige niet te droge zanderige plaatsen. Verder staat ze in beweide schrale graslanden, langs vochtige boswegen en in leemgroeven. Ook aan rivieroevers, in duinvalleien en aan de bovenrand van schorren vind je Gewone hoornbloem.

MM_120107